De eerste stappen naar International Mountain Leader

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik wist waar ik aan begon.

Het internet spitte ik grondig door, maar echt begrijpen deed ik het niet. Het leek echter te voldoen aan waar ik naar op zoek was: een opleiding die me verder zou helpen in de wereld van de berg- en buitensport. Ik had wel eens gekeken naar CIOS-buitensportopleidingen, of de cursussen van de NKBV voor kliminstructeurs, maar van de eerste vroeg ik me af of ik er inhoudelijk veel mee op zou schieten en van de tweede vroeg ik mij af waarom ik een bergsportgerelateerde opleiding vanuit Nederland zou willen doen.

Ik wilde tenslotte niet perse in Nederland zijn: niet om te werken, niet om te studeren en bovenal niet om mijn vrije tijd te besteden, als ik die ook kon gebruiken om de bergwereld te verkennen. Een opleiding doen in een Nederlandse klimhal om vervolgens weekendjes in de Ardennen te oefenen, leek me in die zin niet echt bevredigend.

De logische vervolgstap was om in Oostenrijk te zoeken naar iets geschikts, omdat ik daar op dat moment werkzaam was als skilerares. Toen ik daar niet vond wat ik zocht, was het mijn geringe kennis van het Spaans dat mij naar Spanje leidde. Ik las iets over een tweedelige opleiding tot klim-, berg-, canyoning- of bergwandelgids (International Mountain Leader). Het eerste deel algemeen, het tweede deel één van de vier specialisaties.

Voor die eerste twee specialisaties leken mij de ingangseisen veel te hoog, die derde had ik geen ervaring mee, die laatste leek mij een beetje suf: wie wordt er nou wandelgids? Want, wie huurt er nou een wandelgids in?

Het werd een belangrijke les (zo niet, één van vele): naïviteit vormt een zegen en een vloek. Ik stapte in het vliegtuig naar Spanje, deed de toelatingstest voor het eerste opleidingsdeel, en een paar maanden later opnieuw koers richting Spanje: drie maanden cursus voor de boeg.

Het avontuur ging ik aan met de onbevangenheid van een reiziger (voor zover dat woord nog betekenis heeft): hoewel ik me geen van de specialisaties echt zag doen en niet perse wist wat het allemaal inhield, kon ik op zijn minst het eerste niveau volgen (daar zou ik geen werkbevoegdheid mee behalen), een periode in Spanje wonen en kijken of het wat zou zijn. In het slechtste geval zou mijn Spaans er in ieder geval op vooruitgaan.

En mijn Spaans ging erop vooruit, maar vooral vielen er een heleboel puzzelstukjes op hun plek. Ik vond zomaar uit dat ik de goede weg ingeslagen was. Ik leerde over oriëntatie, looptechnieken, het weer, noodsituaties, het begeleiden van een groep, didactiek, en mijn wens en enthousiasme om dit en mijn avonturen te kunnen delen met anderen, groeide met de dag.

Bergwandelgidsen is alles behalve suf!

Hoewel ik zaken eindeloos (ja, echt) kan overdenken, ben ik gelukkig ook in staat door ber(g)en op de weg heen te kijken en in het diepe te springen. Achteraf gezien had ik me echt wel kunnen laten tegenhouden door mijn toenmalige taalniveau, of door het feit dat er slechts enkele (geen) buitenlanders specifiek voor deze opleiding naar Spanje komen, of door het idee dat je vervolgens toch gauw drie jaar verder bent voordat je daadwerkelijk de titel van International Mountain Leader behaald (dat hoeft niet zo lang te duren), of door één van de andere moeilijkheden die ik onderweg tegenkwam.

Met de kennis van achteraf had ik echt niet kunnen besluiten dit te gaan doen, maar zo blij ben ik dat ik die kennis vooraf niet had.

Het leven vraagt niet altijd om een uitgedacht plan; je bedenkt vooraf niet hoe de hele puzzel gelegd moet worden. Als je eenmaal begonnen bent, komt de rest vanzelf. Niet gezegd dat het dan makkelijk gaat, of snel; nee, nee, alles behalve. Gelukkig zijn we in staat keer op keer te vergeten en weten we dus ook dát niet van tevoren.

Wist jij dat je kon vallen, toen je leerde lopen?

[:nl]

Related Images:

[:]