Achterin de kerk, Iglesia Belen, zie ik een boekwinkeltje. Of eigenlijk een winkel, de ruimte is enorm. Veel boeken worden er echter niet verkocht en het overgrote deel van de boeken dat er is, heeft zijn oorsprong in de jaren ’70. Interessante onderwerpen hebben ze wel: politiek, maatschappij, religie..Ik blader wat door de tijdschriften, ze vallen bijna in mijn handen uit elkaar. Ik word belangstellend aangestaard vanachter een bureau. Hij kan zijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en vraagt vanwaar ik kom. En van het een komt het ander. Het eerstvolgende uur sta ik in de boekwinkel van Belen te praten met de boekverkoper. De bus die ik gepland had te nemen vertrekt zonder mij. We praten over Peru, mijn reizen, politiek, corruptie (sorry, dat is dubbelop), zijn kinderen. Ik leer, ik vermaak mij, ik begrijp meer.

[space_40]

De afgelopen weken heb ik veel geleerd over Peru, over Zuid-Amerika. Ik weet niet precies hoe het komt, maar ik heb het idee dat ik nu veel dieper in kan gaan op het leven hier. Misschien omdat ik inmiddels in totaal meer dan drie maanden in Peru heb doorgebracht, misschien omdat ik het continent beter begrijp en de verschillen tussen de landen zie. Misschien is mijn houding veranderd en wil ik iets anders uit deze reis halen dan gewoon het reizen zelf. Eerder vertelden mensen mij ook over hun land, ingewikkelde zaken soms, maar het kwam minder aan. Ik weet het nu te plaatsen, ik weet nu betere vragen te stellen. En ik ontmoet misschien meer de juiste mensen. Ook eerder trok ik veel op met locals, maar nu duidelijk nog meer. Allemaal redenen, maar ik denk dat er maar een is die echt het verschil maakt en mij verder helpt, en dat is het spreken van de taal.

[space_40]

De boekverkoper is vijfenzestig en spreekt geen Engels, en hij mag dan boeken uit het jaar ‘0 verkopen (iedereen kijkt op internet, is zijn argument hiervoor. Want dat hadden we in de jaren ’80 al, althans, in Peru), maar hij heeft een mening. Hij heeft doordachte, zinnige ideeen. Hij is kritisch ten opzichte van de wereld die hij vanuit zijn donkere boekenhol aanschouwt. En zijn gedachten wil hij maar al te graag met mij delen. Ik kan ze in mijn zak steken, weer een verrijking.

 [space_40]

Ook met Herbert, mijn host in Cajamarca, spreek ik slechts in Castellano. Herbert is intelligent, belezen, en vooral heeft hij zijn ogen open naar de wereld om hem heen. En hij helpt mij de mijne iets verder te openen. Herbert is professor aan de universiteit en wanneer ik een van zijn lessen bijwoon, valt mij op wat belangrijk is aan het feit dat we Castellano met elkaar spreken. Hij spreekt met zijn hart, hij inspireert, hij legt nuances (die ik dan weer niet begrijp, maar zijn studenten wel). Als Herbert al iets in het Engels zou spreken, zouden zijn woorden anders klinken, zou de kern van zijn verhalen misschien minder goed overkomen. Hetzelfde geldt wellicht voor gidsen die hun verhaal doen in bijvoorbeeld musea. Een verhaal klinkt beter in een moedertaal.

 [space_40]

Herbert en de boekverkoper zijn voorbeelden van mensen waarvan de kans groot was dat ze wel Engels zouden spreken. Een groter verschil merk ik in de gesprekken die ik door de dag heen heb en opvang. Eindelijk gaan de gesprekken in de bus en op de markt verder dan waar ik vandaan kom en wat ik hier doe. Eindelijk kan ik doorvragen en de antwoorden die ik krijg begrijpen. Eindelijk kan ik gesprekken in de bus opvangen en een beetje meer begrijpen wat zich afspeelt in het dagelijks leven. Eindelijk voel ik mij iets minder opgelaten, wanneer ik verblijf in een huis met een familie die geen Engels spreekt. Nog steeds ben ik niet fantastisch in Castellano. Er is nog ongelooflijk veel te leren. Maar ik vind mijn weg en meer dan dat. Ik kan praten, of althans begrijpen, over ingewikkelde zaken als politiek en maatschappij (maar soms de serveerster nog niet verstaan).

 [space_40]

Voorheen wist ik het ook en ik vond het jammer dat ik geen andere optie had, maar de Engels-sprekende bevolking is niet representatief voor hun continent. Eerder moest ik me beperken tot de veelal jongeren die in toerisme werken, in het buitenland gestudeerd of gewoond hebben, of toch hun ogen al open hebben voor de rest van de wereld. Dit zijn wellicht juist bij uitstek de personen voor diepgaandere gesprekken, maar ik ben blij dat ik mijn horizon nu kan verbreden en ook het verhaal van de boekverkoper kan aanhoren. Recht en direct vanuit zijn hart.

 

[:nl]

Related Images:

[:]